Ik zat als gezinsmanager in de auto. Het ene kind zat net op balletles, een ander was op zwemles, een van mijn kinderen op gitaarles en mijn peuter zat achterin de auto. Tijd voor het tweede rondje, het ophaal-rondje. Ik kon ze op tijd wegbrengen, en dan precies hetzelfde rondje weer rijden om ze allemaal weer op te halen.
Uit de radio schalde een CD met kinderliedjes. Een CD waarvan we allemaal alle liedjes uit ons hoofd kenden. Want voordat ik mijn twee-en-een-half uur durende rit erop had zitten, hadden we alle liedjes weer drie keer gehoord. Week in week uit. Vaak had ik medelijden met onze jongste. Zij had er immers niet om gevraagd om iedere week een hele middag in de auto te moeten zitten.
Ja, het is druk. Een groot gezin. Vier kinderen in zes jaar tijd. En dan een partner die iedere week 80 tot 100 uur werkt. En zelf werk je ook, dus jouw aandacht is ook verdeeld. Iedere ochtend voor zes uur uit bed, om ervoor te zorgen dat alle zaken gedaan zijn voordat je die avond weer je bed in kruipt. Deze week was het maar 1 etentje voor de zaak. Gelukkig.
Niet dat je dat erg vond, hoor. Het is wel gezellig en leuk. Maar er is zo ontzettend veel meer in je leven dan dat. Je rent je rot, om een paar weken per jaar er even tussenuit te kunnen. Als je geluk hebt, en de zaak niet alle aandacht van je partner opslokt. Zodat je op het laatste moment de vakantie toch maar later moet laten beginnen en een dag of wat eerder terug moet komen. Of omdat er een crisis is, en de zaken thuis toch echt heel erg belangrijk zijn.
Hoe doe je het? Hoe krijg je het allemaal voor elkaar?
Tja, je bent gezinsmanager of niet. Je werkt vier dagen in de week. Je partner ook, in theorie. En tijdens de vakanties van de kinderen, nemen jullie allebei een extra dag verlof, zodat ze niet de hele vakantie in de opvang hoeven te blijven. En er nog genoeg dagen overblijven om in de zomer er even tussenuit te kunnen. Gelukkig kunnen de kinderen met de opvang naar allerlei pretparken en zo.
Alles is strak geregeld. Op maandag de boodschappen, koken en strijken. Op dinsdag huiswerk nakijken, woensdag is de dag dat je niet op je werk hoeft te zijn. Dus dan zit je de hele middag in de auto om de kinderen naar hun sport en muziek te brengen. Op donderdag hebben ze catechisatie. Op vrijdag even niks. In het weekend allerlei sociale activiteiten, want ja: je wil je vrienden natuurlijk wel blijven zien. Je kunt niet zonder ze.
Je rent van hot naar her als gezinsmanager. Het gaat maar door en door en door. Je blijft jezelf bezig houden. En toch voel je soms diep van binnen wat knagen. Wat is er mis? Er mag niks mis zijn. Want alles gaat zo goed. Iedereen is gezond. Er is financiële stabiliteit. Je hebt je huisje-boompje-beestje voor elkaar. Je mag niet klagen. Echt waar, je mag niet klagen. Zeker, je mag niet klagen.
Er valt toch ook niks te klagen? Je bent gelukkig. Je partner en jij zijn trouw aan elkaar. Tenminste, voor zover je weet. Jullie werken allebei hard om de schaapjes op het droge te krijgen. Echt, nu klagen zou toch nergens op slaan? Maar wat knaagt er dan diep van binnen? Wat is er mis?
De wedloop van het leven zorgt ervoor dat we soms onszelf voorbij lopen. Het geluk van de kinderen, partner, ouders en vrienden lijkt belangrijker dan wat jijzelf wilt. Weet je eigenlijk nog wel wat jijzelf wilt? Afgezien van eens een keer goed uitslapen. Een nacht doorslapen. De rol van gezinsmanager even loslaten.
Je sleept jezelf naar yogales. Want ja, dat hoort er nu eenmaal ook bij. Het is goed voor je. Gezond. Dan raak je even wat stress kwijt. Je raakt ervan ontspannen. Zelfs yogales is een verplichting, en je sleept jezelf ernaartoe. Gewoon, omdat je vriendin ook gaat en omdat het goed voor je is. Niet omdat je het nu zo leuk vindt……
Wat vind ik eigenlijk nog leuk? Waar krijg ik nou echt nog plezier van? Eigenlijk doe ik van alles omdat dat op je pad komt. Alle lessen van de kinderen zijn goed voor ze. Goed voor hun ontwikkeling. Je wil je partner bijstaan in alles wat hij onderneemt. Dus ben je er voor hem. Soms krijg je een bosje bloemen omdat hij wordt bedankt voor zijn inzet. Leuk hoor.
Nee, even serieus. Weet jij nog wat je echt leuk vindt om te doen? Houd je van handwerken, of lezen. Van eindeloos badderen. Of van zingen. Zelf heb ik jarenlang op koor gezeten. En op dit moment ben ik net verhuisd, dus op zoek naar een nieuw koor. Maar in Corona-tijd is dat best lastig. Zelf heb ik jarenlang hard gelopen. Dat kon lekker in de ‘verloren’ uurtjes, dus tussen alle bedrijven door. Niet omdat ik dat leuk vond, het was gezond voor me en het goed voor mijn humeur.
Jarenlang was ik mezelf kwijt. Ik wist niet meer wat ik nou leuk vind om te doen. En weet je wat zo gek is? Soms weet ik het nog steeds niet. Maar ik weet wel zeker dat ik het leuk vind om jou bij te staan. Ik weet hoe je je voelt, want ik ben daar ook geweest. Mijn ding is dat ik helemaal opleef als ik een vrouw ontmoet die in dezelfde situatie zit als waar ik in heb gezeten. Ik luister graag naar haar.
Herken jij jezelf in dit verhaal? Ben jij een gezinsmanager? Maak jij iets vergelijkbaars mee? Ben jij jezelf een beetje kwijt? Neem dan contact met me op. Mail me, dan hoor je van me. Dan geef ik je je droom terug. Laat ik je weer in contact komen met de jonge vrouw die je ooit was. Dan krijg je weer wat meer plezier in je leven. Tot gauw!
